درود بر کنجکاوی انسان

yeahhh
where no man has gone before!

من در عین اینکه با حرفتان کاملا موافقم امابه نظرم باید مواظب سو برداشت این ایده نیز بود. من هم مثل شما معتقدم انسان ها فارغ از ملیتشان شهروندان یک سیاره هستند. نمی دانم شاید اگر زمانی کلی موجود دیگر در منظومه شمسی داشتیم فکر می کریدم که همه ما منظومه شمسی ها به هر حال از یک خانواده و نام و نشانیم. اما به نظرم باید مراقب ۲ مورد بود. یکی اینکه اگرچه موفقیت چنین یافته هایی برای همه ما است اما نباید فراموش کنیم کسانی در این موفقیت اعتبار اصلی را بر دوش می کشند. یک بار نوشتم که هزینه این پروژه معادل همان اختلاس ایران بود. اینکه در جایی علی رغم رکود اقتصادی بودجه ای برای ان کار در نظر می گیرد. فضایی ایجاد می کند که افراد علاقمند از سراسر جهان به آن جا بروند و کا ر کنند و نتیجه بگیرند این ویزگی موفقیت را به نام آنها می کند و حق هم همین است. واقعیت این است که مدیریت کشوری به نام آمریکا در پشت این موفقیت قرار دارد. افرادی از ملیت های مختلف ولی تحت سیستمی که در این کشور وجود دارد به نتیجه رسیده اند. بنابراین ضمن اینکه یافته های این ماموریت و موفقیت های مشابه را باید متعلق به جهان بدانیم به نظرم باید به یاد داشته باشیم که چه سیستم هایی در به صمر رساندن این طرح های جهانی موفقند. واقعیت این است که موفقیت دیشب یک موفقیت آمریکایی بود که تاثیری جهانی دارد. بخش دوم اینکه درباره صحبت های دوستمان در سخنرانی من فکر می کنم همان قدر که چسبیدن به گذشته و اینکه چه بودیم خطرناک است فراموش کردنش خطرناک تره .هیچ جای دنیا – دروغ گفتم. جاهایی که من می شناسم – کوچکترین نکته های گذشته خودشون را پر رنگ می کنند. حتی اگر جهان وطنی هم نگاه کنیم این ها بخشی از میراث فرهنگی کل مردم جهان است که از شانس ما بهش نزدیک تریم. راه آینده با فراموش کردن گذشته هموار نمی شود. اتفاقا شناختن گذشته دونستن اینکه ما از کجا آمدیم و چه اشتباهاتی کردیم و چه پیروزی هایی داشتیم کمک می کند که قدم های بعدی را آگاهانه تر برداریم.