همه چیز از لغتنامه ی روبر شروع شد: در لغتنامه ی روبر جلوی کلمه ی «نامه نگار» نوشته شده «قدیمی». یعنی کلمه ای که قبلا استفاده می شده و یواش یواش از دور خارج شده است. ما فکر کردیم نباید بگذاریم نسل نامه نگارها منقرض بشود، و فکر کردیم نامه نوشتن بهترین تمرین نوشتن است.
باز هم در پی این شهر سپید
دست در دست سفر آمیختم
باز در شور و خیال دیدار
دخل بر شاخ چنار آویختم
شاید این بار دگر دستم را
همچو ماهی، غرق آبی و امید
بی نفس، خشک، رها در سه سراب
پی دستان خودت نگذاری
شاید این بار مرا با همه جان
بپذیری، دم در نگذاری
