همه چیز از لغتنامه ی روبر شروع شد: در لغتنامه ی روبر جلوی کلمه ی «نامه نگار» نوشته شده «قدیمی». یعنی کلمه ای که قبلا استفاده می شده و یواش یواش از دور خارج شده است. ما فکر کردیم نباید بگذاریم نسل نامه نگارها منقرض بشود، و فکر کردیم نامه نوشتن بهترین تمرین نوشتن است.
از آمدنم هیچ معلوم نشد/
یک نوای الکی، یک نوای الکی/
از سطح خرافه این زبانم نگذاشت/
یک صدای الکی، یک صدای الکی/
از آمدن و رفتن ما سودی بود/
یک هبوط الکی، یک سقوط الکی/
سر تا سر صحنه آش نذری بود/
نیت های الکی، نیت های الکی/
ایام قدیم مردونگی بود/
هیبتای الکی، هیکلای الکی/
وقتی بچه بودیم نون خونگی بود/
مزه های الکی، مزه های الکی/
تا حالا جمع روشنفکرا رفتی/
روشنفکرای الکی، چهره های الکی/
تا حالا تفریق روشنفکرا رفتی/
تیکه های الکی، تیکه های الکی/
تا حالا ضرب روشنفکرا، تقسیم روشنفکرا رفتی/
ماست مالی های الکی، ماسمالی های الکی/
اونا با ما دشمنن ما خوبیم اونا عنن/
این غریبیای الکی، این شرقیای الکی/
توهمای الکی، توهمای الکی/
یک هوای الکی، یک فضای ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی الکی
