شعر

۲۸ تیرماه سالروز تولد سیمین بهبهانی شاعر است. رفت آن سوار کولی با خود تو را نبرده شب مانده است و با شب، تاریکی فشرده کولی کنار آتش رقص شبانه ات کو؟ شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟ خاموش مانده اینک، خاموش تا همیشه چشم سیاه چادر با این چراغ…

رنگ به رنگت بدهم رنگارنگ حضورت بشوم و جهان گیج و منگ، خم شود در میانمان. آبی حضور و واژه‌هایی که سایه‌شان، می‌روید بر سرم در سرم و جهان به گرد ما افسانه می‌بافد.

کجایم؟ با کِها؟ مستم وزین بیش ندانم، یا چه می گفتیم ازین پیش چنان مستم که لیم لیم لیم لالام لام دیدیم دیم دیم، دیدیم دیم دیم، دادام دام چنان مستم که نتوانم سخن گفت ندانم چیست فرق طاق با جفت ز کار افتاده از مستی زبانم نمی گردد به…

اگر که بیهوده زیباست شب برای چه زیباست شب برای که زیباست شب؟ شب و رود بی انحنای ستارگان که سرد می گذرد و سوگواران دراز گیسو بر دو جانب رود یادآور کدام خاطره را با قصیده نفس گیر غوکان تعزیتی می کنند به هنگامی که هر سپیده به صدای هر آواز…

یک روز سطری از این شعر مثل سوت قطاری از کنار گوشَت عبور می‌کند واژه‌ها برایت دست تکان می‌دهند خاطره‌ها مثل آشنایان دورت به تو نزدیک می‌شوند و فکر می‌کنی چرا نبض این شعر برای تو اینقدر تند می‌زند؟ -نگاهم می‌کنی و چشم‌هایت…